„Nie chce mi się uczyć” — to zdanie słyszy wielu rodziców uczniów klas 4–8. Zamiast natychmiastowych rozwiązań typu nagroda albo kara, skuteczniejsza okazuje się zmiana podejścia. Budowanie wewnętrznej motywacji, sensu i nawyki, które sprawiają, że nauka staje się częścią codzienności, to nasza propozycja.
Motywacja zewnętrzna i wewnętrzna — gdzie szukać źródła?
Motywacja zewnętrzna daje krótkotrwałe efekty : pochwały, oceny, nagrody. Trwała chęć do nauki rodzi się, gdy dziecko widzi sens tego, co robi, i doświadcza sprawczości — „mogę się nauczyć, jeśli się postaram”. W praktyce oznacza to: mniej presji na wynik, więcej rozmów o tym, co nauka daje tu i teraz. Gdy dziecko zaczyna rozumieć, że matematyka ćwiczy logiczne myślenie, a literackie lektury rozwijają umiejętność wyrażania siebie, łatwiej odnajduje motywację wewnętrzną.
Relacja, wymaganie i przykład
Kluczową rolę w kształtowaniu motywacji odgrywa domowa atmosfera. Dziecko potrzebuje poczucia bezpieczeństwa: wiedzieć, że rodzic je rozumie, że może mówić o trudnościach, a nie będzie natychmiast osądzone. Jednocześnie potrzebuje jasnych oczekiwań i przewidywalności: stałe pory nauki, jasne reguły dotyczące czasu ekranów czy obowiązków.
Przykład dorosłych liczy się bardziej niż wiele słów. Dzieci obserwują, czy rodzic sam planuje dzień, czy ciekawi go świat, czy żyje w atmosferze uczenia się. W takim wypadku dziecko chętniej naśladuje tę postawę.
Codzienne nawyki, które działają
Nawyk buduje motywację. Stałe miejsce do pracy, podobna pora na odrabianie zadań i krótkie przerwy pomagają dziecku w koncentracji i pokazują, że nauka ma swoje naturalne miejsce w domu i w ciągu dnia. Organizacja prostego planu popołudnia zmniejsza chaos, a dzięki temu dziecko szybciej widzi efekty własnego wysiłku. Tak powstaje motywacja do kolejnego kroku.
Warto też pracować nad mówieniem o nauce w konkretny sposób: zamiast pytać „jak poszły sprawdziany?”, zapytaj „co odkryłeś podczas tego zadania?” albo „czego się nauczyłeś, co może ci się przydać?”. Takie pytania przenoszą uwagę z oceny na proces i rozwój.
Jak robimy to w Skale?
Jeśli mimo dobrych praktyk dziecko nadal traci chęć do nauki, warto przyjrzeć się bliżej: czy problemem są trudności w nauce, niska samoocena, konflikty rówieśnicze, czy zaburzenia koncentracji? W takich sytuacjach pomocne bywa spojrzenie z zewnątrz — rozmowa z wychowawcą, psychologiem szkolnym lub specjalistą od trudności w uczeniu się.
W Szkole SKAŁA jednym z naszych najważniejszych narzędzi jest tutoring — regularne, indywidualne spotkania ucznia z opiekunem, które pozwalają odkrywać mocne strony, ustalać realistyczne cele i planować kolejne kroki. Tutoring to nie korepetycje; to towarzyszenie w budowaniu odpowiedzialności i poczucia sensu. To również sposób, by rodzice otrzymali praktyczne wskazówki: jak rozmawiać o nauce, jak organizować dzień i jak wspierać samodzielność każdego dziecka z osobna.
Motywacja do nauki to nie chwilowy zryw, lecz rezultat pracy: relacji, sensu, nawyków i odpowiedniego wsparcia. Pomóżmy dzieciom odkryć, że nauka jest ciekawa i daje prawdziwą satysfakcję.
Dołącz do nas